Pierwsza misja zakończyła się sukcesem – pozwoliła na pozyskanie i analizę kluczowych danych dla projektu. Teraz studenci z Koła Naukowego Eledyn przygotowują się do kolejnego wypuszczenia balonu, wprowadzając liczne usprawnienia, aby jeszcze bardziej podnieść efektywność misji w stratosferze.
– Celem projektu jest testowanie autorskiej technologii systemów śledzenia tego typu obiektów oraz zdobycie doświadczenia w realizacji zaawansowanych projektów badawczych. Kluczowym elementem jest stworzenie firmware’u dla mikrokontrolera umożliwiającego komunikację z siecią APRS. Dzięki temu przesyłane dane z balonu są gromadzone w bazie i mogą być śledzone na stronie internetowej. Dodatkowo planowane jest testowanie komponentów innych urządzeń w takich warunkach (Bezzałogowych Statków Powietrznych bądź rakiet). Podczas pierwszej misji, zrealizowanej w ramach IV Festiwalu Kół Naukowych Politechniki Opolskiej, balon pokonał dystans 103 km i osiągnął wysokość 9 km – mówi dr inż. Patryk Szywalski z Katedry Elektrotechniki i Mechatroniki WEAiI.
– Istotną częścią całego przedsięwzięcia było uzyskanie wszystkich wymaganych pozwoleń na lot – m.in. w PAŻP i na pobliskich lotniskach. Zajmowałem się wszystkimi formalnościami prawnymi, zgłaszając lot do odpowiednich urzędów, aby wszystko przebiegło zgodnie z przepisami. Przygotowałem także stronę internetową do śledzenia balonu, którą zaprezentowaliśmy podczas Festiwalu Kół Naukowych. Dzięki temu każdy uczestnik mógł na bieżąco obserwować trasę i postęp lotu w czasie rzeczywistym – wyjaśnia Adrian Drost ze Studenckiego Koła Naukowego Eledyn.
– Przed kolejnymi lotami, zaplanowanymi na wiosnę, usprawniliśmy moduł nadawania, zmodernizowaliśmy system pomiarowy poprzez wymianę czujników na nowsze i bardziej precyzyjne. Cały projekt został również udoskonalony pod kątem odporności na ekstremalne warunki. Kolejnym celem misji będzie nie tylko sprawdzenie ogólnej wydajności systemu, ale również testowanie zachowania miedzy innymi ogniw bateryjnych oraz ocena efektywności mini paneli fotowoltaicznych – wylicza Paweł Fortuna ze Studenckiego Koła Naukowego Eledyn.
– Takie eksperymenty są bardzo wymagające. Stratosfera, w której operuje balon, jest środowiskiem o skrajnie trudnych warunkach. W jej wyższych warstwach temperatura spada do około -60°C, a ciśnienie atmosferyczne jest znacznie niższe niż na powierzchni Ziemi – zaledwie kilka procent wartości przy gruncie. Powietrze jest również znacznie rzadsze, co wpływa na aerodynamikę obiektów i pracę systemów elektronicznych. Dodatkowo ekspozycja na promieniowanie UV oraz brak ochrony przed wiatrem i turbulencjami sprawia, że konstrukcja balonu i jego elektronika muszą być odpowiednio zabezpieczone przed skrajnymi warunkami. Utrzymanie niezawodnej łączności na dużych wysokościach jest utrudnione przez zakłócenia atmosferyczne. To wszystko sprawia, że zespół musiał wykazać się ogromną pomysłowością i zaangażowaniem – podkreśla dr inż. Patryk Szywalski.
